English | česky | Nederlands | Français | Español | По-русски | Deutsch | 中文 | Italiano | >> Polski <<

Przykład 1
Podstawowa składnia XPath przypomina budowę ścieżki w systemie plików. Ukośnik "/" umieszczony na początku wskazuje, że jest to ścieżka absolutna do elementu.
Przykład 2
Jeśli ścieżka zaczyna się od "//" (podwójny ukośnik), wtedy wybierane są wszystkie elementy w dokumencie spełniające warunek następujący po ukośnikach.
Przykład 3
Gwiazdka "*" pasuje do wszystkich elementów położonych na danej ścieżce.
Przykład 4
Wyrażenie w nawiasach kwadratowych może określać dalsze warunki na wybierane elementy. Numer wewnątrz takich nawiasów określa pozycję elementu. Funkcja last() zwraca pozycję ostatniego elementu w zaznaczeniu.
Przykład 5
Atrybuty określa się przy użyciu prefiksu "@".
Przykład 6
Wartości atrybutów mogą być użyte w wyrażeniach warunkowych. Funkcja normalize-space usuwa białe znaki (whitespace) z początku i końca oraz zamienia wielokrotne wystąpienia białych znaków przez pojedynczą spację.
Przykład 7
Funkcja count() zlicza liczbę wybranych elementów.
Przykład 8
Funkcja name() zwraca nazwę elementu. Funkcja starts-with() przyjmuje wartość logiczną true jeśli łańcuch znaków z pierwszego argumentu zaczyna się łańcuchem znaków danym jako drugi argument. Kolejna funkcja - contains() przyjmuje wartość logiczną true jeśli łańcuch znaków dany pierwszym argumentem zawiera w sobie łańuch znaków z drugiego argumentu.
Przykład 9
Funkcja string-length() zwraca długość łańcucha znaków. Należy pamiętać by zawsze używać &lt; jako zamiennika dla < oraz &gt; dla > .
Przykład 10
Kilka różnych ścieżek można połączyć przy użyciu "|".
Przykład 11
Oś "child" zawiera dzieci węzła w kontekście którego występuje. Jest to oś używana domyślnie, więc może być pominięta.
Przykład 12
Oś "descendant" zawiera wszystkich potomków węzła w kontekście którego występuje; potomkiem jest dziecko, dziecko dziecka itd. dlatego też oś descendant nigdy nie obejmuje atrybutów ani węzłów przestrzeni nazw.
Przykład 13
Oś "parent" występująca w kontekście danego węzła i określa jego rodzica, o ile taki istnieje.
Przykład 14
Oś "ancestor" obejmuje wszystkich przodków węzła w kontekście którego występuje. Przodkowie węzła to jego rodzic, rodzic rodzica etc. Wynika stąd, że oś "ancestor" zawsze obejmować będzie element główny (pod warunkiem że węzeł, w kontekście którego oś ta występuje, sam nie jest elementem głównym).
Przykład 15
Oś "following-sibling" obejmuje rodzeństwo (elementy mające wspólnego rodzica), następujące po węźle w kontekście którego występuje.
Przykład 16
Oś "preceding-sibling" obejmuje rodzeństwo (elementy mające wspólnego rodzica), poprzedzające węzeł w kontekście którego występuje.
Przykład 17
Oś "following" obejmuje wszystkie węzły następujące po węźle w kontekście którego występuje. Wyłączone zostają węzły potomne tego elementu, węzły atrybutów oraz przestrzeni nazw.
Przykład 18
Oś "preceding" obejmuje wszystkie węzły występujące przed węzłem w kontekście którego występuje. Wyłączeni zostają wszyscy przodkowie, węzły atrybutów oraz przestrzeni nazw.
Przykład 19
Oś "descendant-or-self" obejmuje węzeł w kontekście którego występuje oraz wszystkich jego potomków.
Przykład 20
Oś "ancestor-or-self" obejmuje węzeł w kontekście którego występuje oraz wszystkich jego przodków. W rezultacie zawsze obejmuje też element główny.
Przykład 21
Osie: "ancestor", "descendant", "following", "preceding" oraz "self" dzielą cały dokument na rozłączne, dopełniające się części (jeśli pominąć węzły atrybutów oraz przestrzeni nazw).
Przykład 22
Operator "div" wykonuje dzielenie zmiennoprzecinkowe, operator "mod" zwraca resztę z dzielenia. Funkcja "floor" zwraca największą liczbę całkowitą, nie większą niż argument tej funkcji. Funkcja "ceiling" zwraca najmniejszą liczbę całkowitą, nie mniejszą niż argument tej funkcji.