English | česky | Nederlands | Français | Español | По-русски | Deutsch | 中文 | Italiano | >> Polski << |
Wstęp / Szukaj / ZVON |
|
Przykład 1 Podstawowa składnia XPath przypomina budowę ścieżki w systemie plików. Ukośnik "/" umieszczony na początku wskazuje, że jest to ścieżka absolutna do elementu. |
Przykład 2 Jeśli ścieżka zaczyna się od "//" (podwójny ukośnik), wtedy wybierane są wszystkie elementy w dokumencie spełniające warunek następujący po ukośnikach. |
Przykład 3 Gwiazdka "*" pasuje do wszystkich elementów położonych na danej ścieżce. |
Przykład 4 Wyrażenie w nawiasach kwadratowych może określać dalsze warunki na wybierane elementy. Numer wewnątrz takich nawiasów określa pozycję elementu. Funkcja last() zwraca pozycję ostatniego elementu w zaznaczeniu. |
Przykład 5 Atrybuty określa się przy użyciu prefiksu "@". |
Przykład 6 Wartości atrybutów mogą być użyte w wyrażeniach warunkowych. Funkcja normalize-space usuwa białe znaki (whitespace) z początku i końca oraz zamienia wielokrotne wystąpienia białych znaków przez pojedynczą spację. |
Przykład 7 Funkcja count() zlicza liczbę wybranych elementów. |
Przykład 8 Funkcja name() zwraca nazwę elementu. Funkcja starts-with() przyjmuje wartość logiczną true jeśli łańcuch znaków z pierwszego argumentu zaczyna się łańcuchem znaków danym jako drugi argument. Kolejna funkcja - contains() przyjmuje wartość logiczną true jeśli łańcuch znaków dany pierwszym argumentem zawiera w sobie łańuch znaków z drugiego argumentu. |
Przykład 9 Funkcja string-length() zwraca długość łańcucha znaków. Należy pamiętać by zawsze używać < jako zamiennika dla < oraz > dla > . |
Przykład 10 Kilka różnych ścieżek można połączyć przy użyciu "|". |
Przykład 11 Oś "child" zawiera dzieci węzła w kontekście którego występuje. Jest to oś używana domyślnie, więc może być pominięta. |
Przykład 12 Oś "descendant" zawiera wszystkich potomków węzła w kontekście którego występuje; potomkiem jest dziecko, dziecko dziecka itd. dlatego też oś descendant nigdy nie obejmuje atrybutów ani węzłów przestrzeni nazw. |
Przykład 13 Oś "parent" występująca w kontekście danego węzła i określa jego rodzica, o ile taki istnieje. |
Przykład 14 Oś "ancestor" obejmuje wszystkich przodków węzła w kontekście którego występuje. Przodkowie węzła to jego rodzic, rodzic rodzica etc. Wynika stąd, że oś "ancestor" zawsze obejmować będzie element główny (pod warunkiem że węzeł, w kontekście którego oś ta występuje, sam nie jest elementem głównym). |
Przykład 15 Oś "following-sibling" obejmuje rodzeństwo (elementy mające wspólnego rodzica), następujące po węźle w kontekście którego występuje. |
Przykład 16 Oś "preceding-sibling" obejmuje rodzeństwo (elementy mające wspólnego rodzica), poprzedzające węzeł w kontekście którego występuje. |
Przykład 17 Oś "following" obejmuje wszystkie węzły następujące po węźle w kontekście którego występuje. Wyłączone zostają węzły potomne tego elementu, węzły atrybutów oraz przestrzeni nazw. |
Przykład 18 Oś "preceding" obejmuje wszystkie węzły występujące przed węzłem w kontekście którego występuje. Wyłączeni zostają wszyscy przodkowie, węzły atrybutów oraz przestrzeni nazw. |
Przykład 19 Oś "descendant-or-self" obejmuje węzeł w kontekście którego występuje oraz wszystkich jego potomków. |
Przykład 20 Oś "ancestor-or-self" obejmuje węzeł w kontekście którego występuje oraz wszystkich jego przodków. W rezultacie zawsze obejmuje też element główny. |
Przykład 21 Osie: "ancestor", "descendant", "following", "preceding" oraz "self" dzielą cały dokument na rozłączne, dopełniające się części (jeśli pominąć węzły atrybutów oraz przestrzeni nazw). |
Przykład 22 Operator "div" wykonuje dzielenie zmiennoprzecinkowe, operator "mod" zwraca resztę z dzielenia. Funkcja "floor" zwraca największą liczbę całkowitą, nie większą niż argument tej funkcji. Funkcja "ceiling" zwraca najmniejszą liczbę całkowitą, nie mniejszą niż argument tej funkcji. |